Bardzo sympatyczna jaskinia - niewielka, choć ciekawa studnia wlotowa.

Na dole można znaleźć sporo nacieków i skamieniałości. Mi szczególnie podobały się drobne kalcytowe różyczki, ale inne nacieki i muszle też były fajne. Trzeba trochę się pilnować przechodząc do drugiej sali - można łatwo komuś na głowę spuścić kamień. No i też nieprzyjemne byłoby zasypanie sobie przejścia - co jest całkiem możliwe gdyby np. poślizgnąć się na piargu w górnej sali.

Wyjść z dziury można zapieraczką, ale asekurowałem się liną; bez niej chyba bym nie dał rady... ;-)

W zasadzie cała jaskinia składa się z jednego korytarza, może czasami nieco rozgałęziającego się. Dno piaskowe, trzeba się trochę czołgać, trochę na czworakach, rzadko kiedy można przyjąć pozycję bardziej pionową. Trochę przeciskania się między skałami, ale nie prowadzi to do niczego nowego.

Zajrzeliśmy też do drugiego otworu, ale ten w zasadzie od razu się blokuje. Ponieważ jest od strony północnej, jest tam zdecydowanie zimniej - dno zalegała jeszcze całkiem gruba warstwa śniegu.