Jaskinia znajduje się w Popielowej, a nie w Łysaku - gdybyśmy posiedli tę wiedzę wcześniej... Inna rzecz, że skałki na Łysaku, jak i szlak tamże, są całkiem przyjemne.

W sumie mała i niezbyt ciekawa jaskinia, oprócz może większego pola nacieków w części wschodniej. Warto też przeczołgać się przez korytarzyk za naciekami (można nim wyjść z powrotem do sali głównej).

Po drodze na Kołoczek zajrzeliśmy do jaskini w Pośredniej (robocza nazwa z braku znanej nam oficjalnej). Ciekawy strop, poza tym niewiele więcej.

Przed Berkową zajrzeliśmy jeszcze do tego schronu - miła dziurka; nieco mokra na początku, głębiej z suchym legowiskiem.

Ogólnie ciasna, potem nieco ciaśniejsza, wreszcie bardzo ciasna z raczej ciasnym wyjściem.

Dałem się Marcie namówić na próbę pokonania tego wszystkiego... W sumie poszło lepiej niż myślałem - na chwilę co prawda utknąłem w zacisku pod koniec jaskini. Nogi wykręcało nie w tę stronę, co trzeba (byłem na plecach), ale po walce metodą robaczka udało mi się w końcu przecisnąć (oczywiście Marcia nie miała większych problemów). Jednak gdy powiedziała, że ją na chwilę ścisnął otwór wyjściowy, zacząłem się trochę niepokoić (nie chcąc wracać przez ten zacisk). :-) Wszelako, udało mi się jakoś przecisnąć klatę na bezdechu i po chwili wypełzłem z tej cholery.

Ach... musiała to być kiedyś piękna jaskinia! Na szczęście w dalszych partiach ostało się trochę nacieków, szczególnie piękne były różne formy na stropie.

Następnego dnia ruszyliśmy w okolice Złotego Potoku. Jaskinię Kryształową znaleźliśmy w miarę sprawnie, otwór był odkopany. Wszyscy po kolei (Andrzej też!) zwalczyliśmy niezbyt wygodne wejście (ale też niezbyt trudne) i śmiało ruszyliśmy podziwiać te wszystkie kryształy...

No cóż... może one gdzieś tam są, ale dziura ta wygląda raczej na kopalnię, niż jaskinię. W ścianach widać grube żyły kalcytu, ale spodziewaliśmy się obejrzeć jakieś bardziej ewidentne kryształy i nacieki.

Mimo wszystko, ze względu na układ korytarzy i komorę zawaliskową, jaskinia w miarę ciekawa.

O ile po Kryształowej spodziewaliśmy się wielkich rzeczy, to Trzebniowska miała być raczej taką krótką wycieczką bez większych atrakcji. Nic bardziej mylnego! W jaskini są dwa naprawdę fajne kawałki - jeziorko i za jeziorkiem na wprost od otworu oraz komin / stromy korytarz odchodzący z sali bocznej dostępnej przez ciasny, dwumetrowy przełaz.

Jeziorko położone jest w bardzo ciekawie ukształtowanym korytarzu, natomiast za jeziorkiem można znaleźć taki mini światek z jeziorkami, polami ryżowymi i stalakty(gmi)tami - przepiękne.

Natomiast od bocznej komory (która sama w sobie jest całkiem ładna, m.in. z biało-czarnymi polami ryżowymi) odchodzi korytarzo-komin, który jest po prostu fantastyczny - vide zdjęcia.