Był to dla mnie pierwszy wypad do tej jaskini - Rurę będę jeszcze przez jakiś czas pamiętał! Pierwszy zacisk (Kuczyńskiego) przeszedłem za trzecim podejściem i okazał się nie taki wcale trudny i ciasny (Pani Żona zacisku w ogóle nie zauważyła). Sala Bez Stropu bardzo fajna, Kaskady (szczególnie dobrze podświetlone) też. Niestety, w jaskini były też inne ekipy, w tym dziesięcioosobowa. Trochę to nas wstrzymało i między robieniem zdjęć a przepuszczaniem innych osób zrezygnowaliśmy w końcu z zejścia do Wielkich Kominów. Powrót przez PKF w Rurze dla mnie bardzo ciężki - trzeba będzie jeszcze potrenować zapieraczkę. No i w drodze do domu czekał nas jeszcze świeży śnieg w dużych ilościach wraz z halnym...

Do jaskini poszła tylko trzyosobowa ekipa (M Gala z kursantami). Marta: na początku spotkaliśmy "morowych" chłopaków, którzy wmówili nam, że Ponor jest zalany. Po porzuceniu lin i wejściu do jaskini okazało się, że chyba nie za bardzo wiedzieli o czym mówią. Dzielny Instruktor wrócił więc po sprzęt, my czekaliśmy zaś przy herbatce pod Błotnym Progiem. Następnie kontynuowaliśmy akcję - doszliśmy do Chatki, gdzie przy opowieściach Marcina warzyliśmy zupkę. Beczka dostarczyła mi niezapomnianych wrażeń - jakoś przejścia nad głębszą wodą komplikują najprostsze czynności! Wracając spotkaliśmy dużą ekipę z dnia poprzedniego, tym razem dziewięcioosobową (twierdzili, że wcale nikogo nie zgubili w żadnej Miętusiej, tylko wyjechał do domu). Na prośbę mężusia robiliśmy też zdjęcia, szczególnie lodowe nacieki zachęcały do eksperymentów ze światłem. Jędrek zaś nabierał dalszej wprawy jako nasz model.

Tu byliśmy w czwórkę, bez Kasi. Plan obejmował dojście do Syfonu Dankana i do Zapałek.

Trudno sobie wyobrazić, że w czasie roztopów i po bardziej ulewnych burzach cała jaskinia jest zalana a z otworu bije półtorametrowa fontanna wody. Zimą wygląda tak niewinnie...

Akcja szła sprawnie, aż doszliśmy do Gniazda Złotej Kaczki, które okazało się zalane. Już prawie zrezygnowaliśmy, jednak Jędrek zdecydował się na prace górnicze i po kilkudziesięciu minutach pracy z menażką, przy dopingu reszty ekipy, zdołał wybrać większość wody. Myśmy nadal pozostawali sceptyczni co do pomysłu, Jędrek zaś przeczołgał się w błocie na drugą stronę. Długi Chodnik okazał się także zalany, musieliśmy więc zrezygnować z pierwotnych planów - w zamian zwiedzimy Gąbkę. Nie wiem jak innym, ale ta część jaskini bardzo mi się podobała - rzeczywiście gąbka, z korytarzykami idącymi w różne strony, w części zalanymi klarowną wodą. Muszę tam jeszcze wrócić i dokładniej rzecz zbadać. Przy gąbce obaliliśmy też mały lunch i po szybkim wyjściu z dziury kurs się zakończył. Pora wracać do zasmrodzonej i hałaśliwej Warszawy...